Boek | Tommy Wieringa - Dit zijn de namen

Een grensstad in de steppe. Uit de vlakte duikt een groep verwilderde vluchtelingen op. Ze veroorzaken angst en onrust in de stad. Als Pontus Beg, commissaris van politie, ze laat oppakken, wordt in hun bagage het bewijs van een misdaad gevonden. Beg ontrafelt de geschiedenis van hun helletocht, die gaandeweg verweven raakt met de ontdekking van het verhaal over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van de stad, leert hem de waarheid kennen over zichzelf. Met humor en wijsheid verbindt Tommy Wieringa de duistere binnenwereld van de mens met de vraag naar wie wij zijn en of verlossing mogelijk is.

 De titel van het boek is afgeleid van de eerste zin van Bijbelboek Exodus; "Dit zijn de namen van de zonen van Israël." En zo heeft het boek nog meer verwijzingen naar religie. Omdat ik zelf niet erg religieus opgevoed ben en me er nooit zo in heb verdiept, zag ik de verbindingen ook niet en begreep ik het verhaal niet helemaal.

In het ene verhaal volgen we Pontus Beg, een politiecommissaris in een stadje aan de rand van de Steppe. Hij is kinderloos en ongetrouwd, heeft een affaire met zijn werkster en gaat op een gegeven moment op zoek naar zijn oorsprong om zich vervolgens te verdiepen in het jodendom.

Daarnaast loopt het verhaal van een groep vluchtelingen dat door familie erop uit wordt gestuurd om een beter land te ontdekken. Hen wordt verteld dat ze over de grens worden gebracht en vanuit daar het beloofde land in zullen moeten lopen. Maar dagen worden weken en weken worden maanden. De groep dunt steeds meer uit. De macht ligt bij de sterkste, doden worden beroofd door de overlevenden. De neger uit de groep, degene die 'anders' is, wordt steeds gezien als het kwaad. Tot hij doodgaat. Zijn hoofd wordt meegenomen als symbool van hun vlucht, als talisman.

En zo worden ze ontdekt door Pontus Beg. Een groepje uitgehongerde verwilderden met een hoofd.

Zoals ik al zei, de religieuze lading ontdekte ik niet zelf, die las ik later op internet. Zo kwam het dat ik het doel van beide verhalen niet goed begreep en de samenkomst eigenlijk ook niet. Wat wil Wieringa met dit verhaal vertellen?

Desalniettemin is het een mooi boek, met prachtig beschreven zinnen. En wanneer ik mij wat meer in het thema verdiept heb, zal ik hem zeker opnieuw lezen.

Bekroond met de Libris Literatuurprijs 2013.