Home | Een nieuw "thuis"

De verhuizing is achter de rug. Inmiddels woon ik alweer 2 weken in een andere provincie!

Oorspronkelijk kom ik uit zuid Limburg. Mijn accent dacht ik al verloren te zijn tijdens mijn studie in Brabant. Echter lijkt het er nu op dat hij alleen wat geneutraliseerd is, op mijn eerste kennismaking op stage hier kreeg ik te horen "Juf Claudia praat een beetje raar want ze komt uit ...*plaats in Brabant*...". Ow thanks... Maar natuurlijk wel al beter dan "wat ze komt uit Limburg". 

Er is inmiddels veel veranderd. Voor het eerst heb ik mijn eigen huisje. Eerst woonde ik natuurlijk bij mijn ouders, daarna heb ik jaren in een studentenhuis gewoond. Maar ik was er al lang aan toe om ook mijn eigen keuken, badkamer enzovoorts te hebben. Eten aan een eettafel in plaats van voor de tv. Slapen in een slaapkamer en je tandenpoetsen in een badkamer. In plaats van alles in één hok van 3,5 bij 4 meter. 
Deze foto laat zó NIET goed zien hóé vol de vrachtwagen was! Vol, voller, volst!
Ook woon ik nu samen met mijn vriend. Wij hebben in onze 4 jaren samen nooit echt ruzie gehad. Hooguit wat irritaties, maarja dat is af en toe wel normaal lijkt me. We koken voor elkaar en trekken lekker een fles wijn open, gaan gezellig samen shoppen voor een bank en zijn het snel met elkaar eens. Daar doe je het toch voor.. 

Ik moet boodschappen doen op de fiets! Big deal, denk je misschien. Nou, voor mij wel! Mijn studentenhuis lag vlakbij het centrum van de stad en op een grote weg. Drie keer rollen en ik was bij de ene supermarkt, een paar minuutjes lopen en ik was bij de tweede (en nog iets verder lopen was de derde). Melk vergeten? Joh, ik ga wel effe. Het winkelcentrum(pje, supermarkt, drogist, postkantoor, snackbar) ligt hier niet echt op loopafstand. Je kunt op zich wel lopen, daar ben ik ook niet vies van. Maar ik zie mezelf niet ook de hele weg terug lopen met een volle tas boodschappen, dat is net te ver. Dus zie je mij eens in de ongeveer drie dagen fietsen. Inmiddels heb ik een truukje! Eén tas met grote máár lichte spullen aan het stuur, al het andere in een tas onder de snelbinders. Grootste ergernis nu: ik moet met fiets en spullen he-le-maal naar de berging in de kelder, inclusief trapje af (waar ik al een keer bijna vanaf donderde doordat mijn fiets te zwaar beladen was). 

Je kunt hier heerlijk hardlopen. Vandaag heb ik voor het eerst een rondje gemaakt hier. En sowieso voor het eerst sinds twee maanden. 3 kilometer, verder kwam ik niet. Maar snel zorgen dat ik weer 5 kilometer achter elkaar kan rennen, want ik wilde gaan beginnen aan Keep Running met Evy. Want ze hebben hier een "recreatiestrook" van 8 kilometer, in een rondje door het stadsdeel. En dat ding heeft zelfs een paar "timepoints" ofzo die je tijden automatisch registreert als je er met een chip overheen rent. Leuk! Ik heb geen chip, maar dat pad is ook gewoon erg fijn om op te lopen. Vooralsnog doe ik het nog wat dichter bij huis, maar genoeg keus. 

En dat er zoveel mogelijkheid om te rennen is, komt doordat ik nu een Vinexvrouwtje ben! Wie had dat ooit gedacht... Ik dacht dat Vinexwijken lelijk en stom waren. Ik kom dan ook uit zuid Limburg, waar je die dingen niet hebt, en die waar ik in mijn studentenstad ben geweest was dan ook inderdaad lelijk en stom. Deze niet. Veel nieuwbouw, veel groen en openheid.. Het is niet allemaal mijn smaak, maar ik woon mooi en er zijn genoeg wijken waar ik ook best zou willen wonen. 

Ik ben nog hard op zoek naar een baantje, dus op dit moment zit ik vooral veel thuis. (genoeg te doen hoor, daar niet van) Maar met mijn vriend die zojuist begonnen is aan zijn nieuwe baan, waarvoor we tenslotte hier naartoe kwamen, zal het grootste deel van het huishouden voor mijn rekening zijn. Lekker poetsen en koken.  
Goeiemorgen! Elke ochtend om 8 uur wakker door het gebrek aan gordijnen. 
Het appartement is nog steeds wel een bende. We missen nog wat opbergmogelijkheden wat resulteert in een ontplofte berg kleding op de slaapkamer en er staan toch nog wel wat onuitgepakte dozen in de woonkamer. De kapstok hangt nog niet op en mijn oude loveseat (1,5 persoons) doet nu nog dienst als bank. Het inrichten van het berghok (onze pantry) is nog een gevecht en als je de voordeur binnenkomt wordt je verwelkomt door een berg dozen en oud papier. De laatste loodjes duren het langst. En langzaam komt het dagelijkse ritme om de hoek kijken. 

Naast student en vriendin, ben ik nu dus ook huisvrouw, Vinex-vrouw en (nog steeds) een ontzettend burgertrutje! Dat laatste was ik stiekem al een beetje, heb ik nooit ontkend en nooit erg gevonden.

Ik ben er klaar voor, het echte leven. 

Wie komt er op de koffie? 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Home | Reifkoeken, heerlijk huisgemaakt

Creabea | Breiring probeersel

Stijl | Enkellaarsjes